Deze tentoonstelling probeert een inzicht te geven in het denkproces en de ontwikkeling van de beeldtaal van een beloftevol kunstenaar.
Hans Everaert volgde een deeltijdse kunstopleiding in de periode 2003 – 2007 (atelier Jacques Neve), werd vervolgens opgepikt door Galerie Het Vijfde Huis in Antwerpen en krijgt ondertussen lof van eminente kunstkenners als Sven Vanderstichelen, Marc Ruyters, Jan Hoet…
De schilderijen van Everaert worden gekenmerkt door een aandacht voor het elementaire, voor de onderliggende materialiteit van de dingen. Daardoor ontstaat een beweging weg van het figuratieve, die een ‘vals’ gevoel van abstractie oproept. Marc Ruyters spreekt in dat verband van “een vorm van omgekeerde abstrahering, terug naar de oer-vormen”.
“De uitgezuiverde vormentaal geeft nog een hint van de oorspronkelijke voorstelling, maar tegelijk wordt het werk multi-interpreteerbaar en suggestief, terwijl “kijken naar” hier wordt geherdefinieerd tot “zoekend kijken”
(Gino Dobbelaer, 14/02/2014).
Het huidig werk van Hans Everaert vertaalt een bepaalde ruimtelijkheid, een “mentale landschappelijkheid”. Een gezichtsveld dat wordt opgebouwd vanuit een geabstraheerde gelaagdheid van vermengde tonaliteiten. Het integreren van een dwingende lijnvoering refereert naar een aanwezige structuur, een geconstrueerde vorm. Het is in de zoektocht naar het evenwicht in de confrontatie tussen abstractie, ruimte en object dat zijn schilderijen ons doen verwijlen.
(Sven Vanderstichelen, 22/03/2012)
Hans Maarten Everaert maakt zijn schilderijen rond de thematiek van leegte, het donkere, het onbekende. Dat wordt getypeerd door zijn overwegend donker coloriet en door ‘het licht’ dat hij hanteert: ofwel het schemerige licht van vroeg in de ochtend, ofwel het zware licht van het heetst van de dag. Everaert schildert ook geen duidelijke onderwerpen: het gaat eerder om ‘mentale landschappen’, vaag vertrekkend van een foto (van een berg, een dorp, een gebouw of een specifieke ruimte), waarin hij abstractie en figuratie elk op hun beurt de bovenhand laat halen. Eigenlijk schildert Everaert vanuit dit specifieke vertrekpunt: laten we vertrekken vanuit het donkere Niets (een zwarte fond in acryl, dus geen leeg wit doek), en laat ons kijken waar het opbrengen van de olieverf ons uiteindelijk toe leidt. “Een wit doek is voor mij een vol doek, boordevol licht – het zou haast onmogelijk zijn om daarvan te vertrekken”. (Marc Ruyters)
Meer info over het werk van Hans Everaert: http://www.hetvijfdehuis.com PDF- uitnodiging-Hans-Everaert
[wppa type=”slideonlyf” album=”9″][/wppa]
